Kiedys tez tak mówiłam, ale to było kiedys... Teraz jest inaczej. Nie chodzi o to, że jestem bardziej tolerancyjna, bo nadal uważam, że do takich sytuacji nie powinno dochodzic w domu. Ale to nie jest w tej chwili takie łatwe. Kiedys mój eks facet po pijaku podniósł na mnie rękę - on był pijany, ja podpita, wolałam towarzystwo znajomych niż jego. To było nasze ostatnie spotkanie. A teraz? Zdarzyło mi się w chwili totalnej wściekłości poszarpac Pawłem, klepnąc, powiedziec, ze nienawidzę. Był niedawno taki czas kiedy awantury były codziennie i o wszystko. Jesteśmy już prawie 7 lat ze sobą i taki kryzys jak ostatnio zdarzył się pierwszy raz. Nigdy wcześniej nie stosowaliśmy wobec siebie przemocy, czasem zdarzało nam się wykrzyczec trochę przykrych słów. ostatnio były szarpaniny. Kiedyś uświadomiliśmy sobie, że działamy tak, a nie inaczej, bo oboje pochodzimy z nienormalnych rodzin (alkohol, rozwód, przemoc). Doszliśmy do wniosku, ze nie chcemy dla Piotrka takiego dzieciństwa i takich wspomnień jakie sami mamy. To był przełom. Zaczęło się od nowa - bez kłótni, nerwów i złości. Było dobrze, było super - rodzinnie, miło i przyjemnie. Aż do soboty... Fakt, że dziś nie przytulę się z radością do Mioda jak wróci z pracy, ale postaram się szybko zapomniec ( a mam we krwi, że takie rzeczy zapominam bardzo szybko ), bo chcę, zeby wszystko wróciło do normalności. Nie chcę sie fochac, rozpamiętywac. Poza tym Młody szaleje za tatą i musiałoby mnie spotkac chyba trochę więcej gorszych rzeczy, abym postanowiła, że Młody spędzi życie bez niego. Z jednej strony, kiedy jest kryzys i różne akcje mogłabym walnąc wszystkim w cholerę i pójśc w świat, ale z drugiej strony... nie wyobrażam sobie życia bez Pawła.
Nie myślcie, że siebie lub jego usprawiedliwiam, bo ja też do świętych nie należę, ale są inne, gorsze rzeczy, których nie akceptuję i które szybciej doprowadziłyby do rozstania w naszym przypadku niż pojedynczy wybuch złości i działanie w afekcie. przemyślałam wszystko, mam nadzieję, że Paweł też, bo wczoraj mu wiele wygarnęłam i chyba zrozumiał...

Kamila jesteś dzielna, pewnie każda z nas ma gorsze okresy w swoich związkach, ja przez całe 15 lat jakie mamy razem z mężem na karku tez przeszłam niejdeno i świetnie Cię rozumim, bo nie raz Zuza powstrzymywała mnie przed odejściem, ale dziś nie żałuje tego co było, to wszystko co razem przeszliśmy umocniło nas i teraz stanowimy zgraną paczkę tzn rodzinkę

i tak jak mag pisze nikt nie będzie Cię osądzał bo nie ma takiego prawa, każdy ma swoje życie i pielęgnuje je po swojemu

nienawidzę !!!!!

kurwa, kurwa, kurwa.
;(

Nienawidzę. Żal, gorycz, nienawiść
mam dość samej siebie.

Magda, Aniu....co sie z wami dzieje?Zgadalyscie sie czy co? Nie no, tak powaznie, martwimy sie jak widzicie...

Lenka co jest grane u Ciebie? aż tak źle, może to przez tą chorobę masz takie odczucia ?

Kurcze, naprawde sie dziwie, bo my tez bralismy w nie swojej parafii slub, nie mielismy w zwiazku z tym zadnych dodatkowych oplat poza tymi drobnymi za odpisy.... niefajnie bardzo...!!!A kto ci powiedzial, ze slub nic nie kosztuje ??????? Aniu, za to zobaczysz, dzien ten bedzie dla was tak piekny, ze zapomnicie o wszystkich tych oplatach!
A Ty Lenka...co sie dzieje, pisz nam tu, wygadaj sie biedactwo....
Tule

Ostatnio edytowany przez Nickita (2009-05-08 08:29:16)